సంభాషణ మరియు భాష యొక్క ఆవిర్భావం

సంభాషణ మరియు భాష యొక్క ఆవిర్భావం కీలక ఉంది ఆ విభాగాలు
ఒక స్వతంత్ర ప్రత్యేక చికిత్స. మరియు వాక్ విశ్వాసం మరియు
భాష చికిత్స లేకుండా ఇతర విభాగాలు నాలెడ్జ్ బేస్ నుండి తీసుకోవాలని
వారి పరిమితులను పరిమితం ఉండటం ప్రత్యేక పరిపక్వత గుర్తించారు.
నత్తిగా మాట్లాడటం యొక్క చికిత్సకులు తప్పనిసరిగా రంగంలో లబ్ది చేశారు
ప్రవర్తనా మనోరోగచికిత్స, వారు మొదటి సంభాషణ మరియు భాష ఉన్నాయి
చికిత్సకులు ప్రసంగం వ్యక్తి అంచనా అవసరం గుర్తించడానికి
రుగ్మత మరియు ప్రసంగం లక్షణాలు మాత్రమే. ప్రచురణ, 1862, లో
'Heilung డెస్ Stotterns' యొక్క, Klenke ఒక మొత్తం చికిత్సకు అవసరం రాశాడు
stammerer యొక్క వ్యక్తిత్వం. స్క్రిప్చర్ మానసిక విలువ అధ్యయనం
stammerers కోసం అంచనా, మరియు ఆసక్తి యొక్క సుదీర్ఘ చరిత్రలో
ఈ అత్యంత చెడు అర్థం డిజార్డర్ ఒక నమ్మకం ఉంది అని అంచనా
స్పీకర్, కేవలం లక్షణాలు, అవసరం.
కానీ తక్కువ చికిత్సకులు aphasics, వాయిస్ అస్తవ్యస్థతకు ఖాతాదారులతో పని మరియు
పని వైద్యులపై సంఖ్యలు పోలిస్తే కలిసి stutterers,
పిల్లలు. ఏ విధంగా బాధపడుతున్న పిల్లలను అంచనా
ప్రసంగం చేపట్టారు పిల్లల సమకాలీన అవగాహనకు తీసుకున్న
అభివృద్ధి విభాగ ధ్వనిశాస్త్రం యొక్క జ్ఞానం తోడైన. లెక్కింపులు
పిల్లల అభివృద్ధి ఎలా వివరించడానికి ఒక రెండు రెట్లు ప్రయత్నం ఉన్నాయి
సంభాషణ శబ్దాల తమ సహచరుల ఆ సంబంధించి వేర్వేరు మరియు ఎలా తమ
ప్రసంగం ఉత్పత్తి సాధారణ స్థానంలో, పద్ధతితో ఉపయోగించి చేయవచ్చు
పారామితులు తెలియజేసిన. వడ్డీ శతాబ్దం యొక్క ప్రారంభ భాగం లో ఉంది
ప్రసంగం చేసిన ఉపయోగం పిల్లల్లో లేదా మార్గం వారి ప్రసంగం ఉండవచ్చు
ఒక విస్తృత భాషా అసమర్ధత ప్రతిబింబిస్తుంది.


disciplines that has been vital in the emergence of speech and language
therapy as an independent speciality. and the confidence of speech and
language therapy to take from the knowledge base of other disciplines without
being restricted by their limitations has marked the maturity of the speciality.
Therapists of stuttering have surely benefited most from the field of
behavioural psychiatry, They were among the first speech and language
therapists to recognize the need to assess the person with the speech
disorder and not only the speech symptoms. In 1862, with the publication
of 'Heilung des Stotterns', Klenke wrote of the need to treat the whole of a
stammerer's personality. Scripture studied the value of psychoanalytic
assessment for stammerers, and throughout the long history of interest in
this most ill-understood disorder lies a belief that assessment of the
speaker, not just the symptoms, is required.
But fewer therapists worked with aphasics, voice-disordered clients and
stutterers together, compared with the numbers of therapists working with
children. The way in which the assessment of children with disordered
speech was undertaken drew on contemporary understanding of child
development coupled with a knowledge of segmental phonetics. Assessments
were a two-fold attempt to describe how children's development of
speech sounds differed in relation to those of their peers and also how their
production of speech could be described using simple place, manner and
voicing parameters. There was in the earlier part of the century no interest
in the use children made of speech nor of the way their speech may have
reflected a wider linguistic incompetence.